"Bir yeri terk ettiğimizde orada bizden bir şeyler kalır..."

(Lizbona Gece Treni)

Hayatta ne kadar çok yeri terkettiğimizi düşünürsek,  güzel söylenmiş bir söz değil mi? Lizbona Gece Treni romanını çok severek okudum ve bundan sonraki postlarım da sık sık bahsi geçecek sanırım.

Buralarda yokken örgü örmeye devam ettim. Bunlarda ilki tunus işi ördüğüm bu battaniye oldu.

Uzun şeritler halinde örüldü ve sonra birleştirildi. Uzun ve yorucu bir iş oldu ama renklerle oynamanın terapi etkisi var..

Merhaba,

Bloğumu bu  kadar süre sonra tekrar yükledim. Ne yazık ki blog adresi farklı oldu ama yedeklerimi bulduğuma çok sevindim. Bloğumu özlemişim, anılarımı okumayı özlemişim ve de yaptıklarımı paylaşmayı.

Dostlar arasında olmak güzel, sevgiyle...