Sevgili Sevda'nın ve Tülin ablanın bloglarında okudum ve çok üzüldüm.Halbuki böyle bir köy kurulduğu için çok sevinmiştim.Kanser gibi hem zor hem de tedavisi çok pahalı bir hastalığın pençesindeki çocukların görüntüsü ve ailelerin çaresizliği hep içimi yakmıştır.Böyle kutsal bir görev için çalışan bir derneğe ucundan kıyısından yardım etmek, hasta bir çocuğun yüzünde hüzünlü de olsa bir gülümseme yaratabilmek, bir nebze de olsa mutlu ediyor beni.Geçen senelerde yurtdışında yaşayan kardeşimin kullanmadığı bir bavulu götürmüştüm LÖSEV'e.Daha sonra bu bavulu gezmeye giderken su taşımak için çok işe yaradığını duyduğumda mutlu oldum.Küçücükte olsa, denizde bir damla da olsa önemli olan onları unutmamak ve önem vermek.Nihayetinde denizde damlalardan oluşuyor değil mi?
Evet düşüncelerinize katılıyorum aynı puzzle yaparken küçük parçaları birleştirerek bir bütün elde etmek gibi..
YanıtlaSilsizi içtenlikle taktir ediyorum yaptığınız çok güzel ve örnek bir davranış :)
Sevgilerle..
Güzel düşüncelerin ve güzel sözlerin için çok teşekkürler Pembe.Keşke elimden çok daha fazlası gelse..
YanıtlaSilHer etkinlikte yanımda oluşunu ve değerli katkılarını yazmamışsın canım kardeşim.Ben yazayım bari ;))
YanıtlaSil