Günler Geçiyor...

Günler geçiyor, hayat devam ediyor, keyifsiz, tatsız.Havalarda yardım ediyor.Elime  işimi alıyorum, bir süre sonra  bırakıyorum, sonra yenisine başlıyorum.Hem çok şey yapmak istiyorum, hem de hiçbir şey.Dün işyerimden çok genç bir arkadaşımın böbrek kanserine yakalandığını öğrendim.Daha bir senelik memur, altı aylıkta evli.İnşallah tedaviye cevap verir ve düzelir.

Ne zaman çok sıkılsam ve üzülsem yeni bir örgü başlarım ben (Bazen o da fayda etmiyor).Bıraksalar saatlerce örerim.Yine o moda girdim bu aralar.Ama tek örgüyle yetinemiyorum.Bir onu örüyorum bir başkasına başlıyorum.Ne zaman mı? Bütün işlerim bittikten sonra, o da akşam 9 civarı ancak oluyor.Ne kadar yorgun olsam da örgü beni dinlendiriyor.Bunlardan ilki bebek battaniyesi.Modelini AnneKaz'ın bloğunda görmüştüm.

Uzun süredir özlemle beklenen bir bebek için örüyorum.Uzun yıllardır hayatımızda olan çok sevdiğim sıcak yürekli arkadaşlarımın bebeği gelecek.Onların ilk çocuğu ve bize torun geliyor diye şaka yapıyoruz eşimle.İnşallah sağlıkla dünyaya gelir,hayatımıza bir ışık getirir.

İkinci örgüm eşime başladığım mont.Garibim beş senedir bekliyordu, oğluşlarımdan sıra ancak ona geldi.Başladığımı görünce çocuk gibi sevindi.Şaşırdım, bu erkekler hiç büyümüyorlar değil mi?